[Με το ποίημα αυτό σατιρίζεται ο λόγος του τότε πρωθυπουργού, Χαριλάου Τρικούπη, που στον οικονομικό του απολογισμό έβγαλε τον προϋπολογισμό όχι μόνο ισοσκελισμένο αλλά και με περίσσευμα.]
ΠΕΡΙΣΣΕΥΜΑ
Ω τρισολβία, ευτυχής, ανέλπιστος ημέρα,
της εβδομάδος ταυτησί σημαντική Δευτέρα,
ω εικοστή εβδόμη συ αυτού του Οκτωβρίου,
ημέρα περισσεύματος τοσούτον σωτηρίου,
ημέρ’ αναγεννήσεως, Δευτέρα παρελθούσα,
προς του Βοσπόρου τας ακτάς τους Έλληνας ωθούσα.
Ω τρισολβία, ευτυχής, ανέλπιστος ημέρα,
της εβδομάδος ταυτησί σημαντική Δευτέρα,
στης ιστορίας τας χρυσάς θ’ αναγραφείς σελίδας,
διότι συ αναγεννάς τας τόσας μας ελπίδας,
και συ αργά ή γρήγορα θ’ ανοίξεις νέους δρόμους
εις καπνοφάντας μυστικούς, κλητήρας κι αστυνόμους.
Ουδ’ όταν ο Αρχάγγελος εκείνος του Κυρίου
σαλπίσει την συντέλειαν των αιωνίων νόμων
και μέχρι των εσχατιών παντός ημισφαιρίου,
τοιούτον λυσιγόνατον δεν θα γεννήσει τρόμον,
οποίον το περίσσευμα του νυν Πρωθυπουργού,
περίσσευμα ψηλαφητόν χειρός θαυματουργού.
Ούτ’ εθαμβώθη Νάρκισσος ιδών εντός πηγής
αντικατοπτριζόμενα τα ρόδα της μορφής του,
καθώς ο νυν Πρωθυπουργός της δοξασμένης γης
εμπρός εις το περίσσευμα της αριθμητικής του.
Το βλέπει, το αναμετρά, κι άλλο ζητεί να εύρει,
και πώς το εκατάφερε κι αυτός δεν το ηξεύρει.
Ω ποθητόν περίσσευμα, γλυκύτατον, ωραίον,
καθώς την ράβδον θαυμαστόν του πάλαι Μωυσή,
που μ’ έν της μόνον κτύπημα τα τέκνα των Εβραίων
αβρόχοις διεπέρασαν την Ερυθράν ποσί.
Και νυν προς το περίσσευμα εκτείνωμεν τας χείρας,
υμνούντες τους θαυματουργούς, υμνούντες τους σωτήρας.
Νοέμβριος 1886
No comments:
Post a Comment