Friday, June 26, 2020

Ted Chiang, Η ιστορία του υφαντή που έκλεψε τον εαυτό του (Τhe Tale of the Weaver Who Stole from Himself)

 


[Η ιστορία που μεταφράζεται παρακάτω είναι εγκιβωτισμένη μέσα σε μια ευρύτερη αφήγηση. Έχει προηγηθεί η ιστορία του Χασάν, ο οποίος πέρασε από τη μαγική Πύλη των Χρόνων στο Κάιρο, έργο του αλχημιστή Μπασααράτ, και μεταφέρθηκε 20 χρόνια στο μέλλον, όπου βρήκε τον εαυτό του πλούσιο και ευτυχισμένο. Ακολουθεί η ιστορία του υφαντή Ατζίμπ που δεν είναι το ίδιο χαρούμενη. Τίτλος πρωτοτύπου: Ted Chiang, «Τhe Tale of the Weaver Who Stole from Himself», στο The Merchant and the Alchemist's Gate, 2007]

Ήταν κάποτε ένας νεαρός υφαντής, ο οποίος ονομαζόταν Ατζίμπ και ζούσε μια μέτρια ζωή φτιάχνοντας χαλιά, αλλά ποθούσε να γευτεί τις πολυτέλειες που απολάμβαναν οι πλούσιοι. Έχοντας ακούσει την ιστορία του Χασάν, πέρασε αμέσως μέσα από την Πύλη των Χρόνων για να αναζητήσει τον γηραιότερο εαυτό του, για τον οποίο θεωρούσε βέβαιο ότι θα ήταν πλούσιος και γενναιόδωρος όσο και ο γηραιότερος Χασάν. Φτάνοντας στο Κάιρο του μέλλοντος, είκοσι χρόνια αργότερα, πήγε στην πλούσια συνοικία της πόλης, την Χαμπανίγια, και ρώτησε τον κόσμο για την κατοικία του Ατζίμπ ιμπν Ταχέρ. Ήταν προετοιμασμένος ώστε, αν συναντούσε κάποιον ο οποίος θα γνώριζε τον άνδρα και θα παρατηρούσε την ομοιότητα των χαρακτηριστικών τους, να συστηθεί ως ο γιος του Ατζίμπ, που μόλις έφτασε από τη Δαμασκό. Ωστόσο δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να εφαρμόσει αυτό το σχέδιο, επειδή κανένας από αυτούς τους οποίους ρώτησε δεν αναγνώρισε το όνομα.

Tuesday, June 16, 2020

Ελένη Παπαδοπούλου, 5 επιτύμβια επιγράμματα του Γρηγορίου Ναζιανζηνού

      


Ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, εκτός από θεολόγος που συνέθεσε διαπρύσιους λόγους για την αντιμετώπιση των αιρέσεων, υπήρξε και ένας ευαίσθητος και εσωστρεφής άνθρωπος, που στράφηκε και προς την ποίηση για να λυτρωθεί πνευματικά. Μέσα στο πλήθος των ποιημάτων του, ο Γρηγόριος αφιέρωσε αρκετούς στίχους και στο επιτύμβιο επίγραμμα, με το οποίο γίνεται, ουσιαστικά, ο εισηγητής του είδους που απαιτεί ενδοσκόπηση και ιδιαίτερη στάση έναντι του επέκεινα.

Saturday, June 6, 2020

Mike Resnick (1942-2020), Ο χλωμός αδύνατος θεός

[Τίτλος πρωτοτύπουMike Resnick, The Pale Thin God, 1993] 

[Μετάφραση: Σταύρος Γκιργκένης]

Στεκόταν σιωπηλά μπροστά μας ο αδύνατος χλωμός θεός που είχε ει­σβάλει στη γη μας. Περίμενε να ακούσει τις κατηγορίες.

Ο πρώτος από μας που μίλησε ήταν o Μουλούνγκου, ο θεός του λαού Γιαό. «Κάποτε, πολλούς αιώνες πριν, ζούσα χαρούμενος πάνω στη γη μαζί με τα ζώα μου. Όμως μετά εμφανίστηκαν οι άνθρωποι. Επινόησαν τη φω­τιά και κατάκαψαν τη γη. Βρήκαν τα ζώα μου και ξεκίνησαν να τα σκοτώ­νουν. Επινόησαν όπλα και ξεκίνησαν να πολεμούν μεταξύ τους. Δεν μπο­ρούσα να ανεχτώ αυτή τη συμπεριφορά και έτσι έβαλα μιαν αράχνη να υφάνει ένα νήμα προς τον ουρανό και το σκαρφάλωσα, για να μην επι­στρέψω ποτέ. Κι όμως εσύ θυσιάστηκες γι’ αυτά ακριβώς τα πλάσματα». Ο Μουλούνκγου έδειξε με το μακρύ του δάχτυλο προς τον χλωμό αδύνατο θεό.  «Σε κατηγορώ για το έγκλημα της αγάπης». 

Tuesday, June 2, 2020

Γιώργος Σαραντάρης: 5 γαλλικά και 5 ιταλικά ποιήματα


Μετάφραση: Σταύρος Γκιργκένης
Traduction-Traduzione: Stavros Girgenis

Γαλλικά ποιήματα (Poèmes français)

TU AS ÉTÉ UN ANGE

Une fois
Dans un paysage d'airain et de fleurs 
Tu as été un ange
Une fois
Seulement une fois
Aujourd'hui tu ressembles à une folle 
Mais si je t'embrasse
Tu es peut-être un ange
Dans tes entrailles

Tu es encore un ange
Si je t'embrasse Pardonnez-moi mon espérance 
Et si tu parles plus fort 
Parle-moi d'amour
Et si tu me vois
Baigne ta voix dans ma voix 
L'éternité a raison
Je t'embrasse plus haut que la mer 
Et les vagues hurlent infiniment

Le ciel est maintenant ma couleur 
Mais l'aube est toujours à toi

ΗΣΟΥΝ ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Μια φορά
Σ’ ένα τοπίο από μπρούντζο και λουλούδια
Ήσουν ένας άγγελος
Μια φορά
Μόνο μια φορά
Σήμερα μοιάζεις με τρελή 
Μα αν σε φιλήσω
Ίσως είσαι ένας άγγελος
Στα σπλάχνα σου

Ακόμα είσαι ένας άγγελος
Αν σε φιλήσω 
Συγχώρα την ελπίδα μου
Και αν μιλάς πιο δυνατά
Πες μου για αγάπη
Και αν με βλέπεις
Λούσε τη φωνή σου στη φωνή μου
Η αιωνιότητα έχει δίκιο
Σ’ αγκαλιάζω ψηλότερα κι από τη θάλασσα
Και τα κύματα ουρλιάζουν ατελείωτα

Ο ουρανός είναι τώρα το χρώμα μου
Μα η αυγή είναι πάντα δική σου