Μετάφραση: Σταύρος Γκιργκένης
Traduction-Traduzione: Stavros Girgenis
Γαλλικά ποιήματα (Poèmes français)
TU AS ÉTÉ UN ANGE
Une fois
Dans un paysage d'airain et de fleurs
Tu as été un ange
Une fois
Seulement une fois
Aujourd'hui tu ressembles à une folle
Mais si je t'embrasse
Tu es peut-être un ange
Dans tes entrailles
Tu es encore un ange
Si je t'embrasse Pardonnez-moi mon espérance
Et si tu parles plus fort
Parle-moi d'amour
Et si tu me vois
Baigne ta voix dans ma voix
L'éternité a raison
Je t'embrasse plus haut que la mer
Et les vagues hurlent infiniment
Le ciel est maintenant ma couleur
Mais l'aube est toujours à toi
ΗΣΟΥΝ ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
Μια φορά
Σ’ ένα τοπίο από μπρούντζο και λουλούδια
Ήσουν ένας άγγελος
Μια φορά
Μόνο μια φορά
Σήμερα μοιάζεις με τρελή
Μα αν σε φιλήσω
Ίσως είσαι ένας άγγελος
Στα σπλάχνα σου
Ακόμα είσαι ένας άγγελος
Αν σε φιλήσω
Συγχώρα την ελπίδα μου
Και αν μιλάς πιο δυνατά
Πες μου για αγάπη
Και αν με βλέπεις
Λούσε τη φωνή σου στη φωνή μου
Η αιωνιότητα έχει δίκιο
Σ’ αγκαλιάζω ψηλότερα κι από τη θάλασσα
Και τα κύματα ουρλιάζουν ατελείωτα
Ο ουρανός είναι τώρα το χρώμα μου
Μα η αυγή είναι πάντα δική σου
LA TERRE EST TRISTE
La terre est triste comme un oiseau
Les yeux d'enfant brillent d'angoisse
Ils montent l'espace, demandent la lumière
Et la mer rit comme une étoile
Et le soleil mange nos cœurs
Pareille à l'ombre le mort voyage
Et la vie rentre dans nos entrailles
Pour mieux chanter parmi la brume
Maison des arbres la terre devient
Maison des airs le ciel
L'enfance l'enfance venez les cœurs
La destinée voilà l'enfance
Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΘΛΙΜΜΕΝΗ
Η γη είναι θλιμμένη σαν πουλί
Τα μάτια του παιδιού λάμπουν με αγωνία
Ανεβαίνουν στο διάστημα, ζητούν το φως
Και η θάλασσα γελά σαν αστέρι
Κι ο ήλιος τρώει τις καρδιές μας
Ίδιος σκιά ο νεκρός ταξιδεύει
Κι η ζωή επιστρέφει στα σπλάχνα μας
Για να τραγουδήσει καλύτερα μες στην ομίχλη
Σπίτι των δέντρων γίνεται η γη
Σπίτι των αέρηδων ο ουρανός
Η παιδική ηλικία η παιδική ηλικία ελάτε καρδιές
Η μοίρα ιδού η παιδική ηλικία
DAΝS TES YEUX
Dans tes yeux l'enfance
A subi la mort
Et tu rêves encore
Nos yeux
Et tu rêves 1'enfance
Pareille à l'enfance
Des yeux
Jadis ton cœur était une abeille
Un ruisseau
Un oranger
Suave était ton âme
Comme l'âme écarlate
Des nuages
Au soleil couchant
Tu n'as jamais pleuré
Tes pleurs véritables
Tu as toujours pleuré
Les choses et les choses
Et tu es toujours la même
Un rêve qui ne passe
Pour un cœur qui te comprend
L'éternité c'est ton élan
Mais tu manges la terre
Tu manques au festin du ciel
Je ne sais pas pourquoi
Tu dors maintenant
Et les jours viennent
Tu veux oublier
Et s'en souviennent les jours
De tes heures
De tes bontés
ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Στα μάτια σου η παιδική ηλικία
Πέθανε
Κι εσύ ακόμα ονειρεύεσαι
Τα μάτια μας
Και ονειρεύεσαι την παιδική ηλικία
Ίδια με την παιδική ηλικία
Των ματιών
Άλλοτε η καρδιά σου ήταν μια μέλισσα
Ένα ρυάκι
Μια πορτοκαλιά
Γλυκιά η ψυχή σου ήταν
Σαν την κόκκινη ψυχή
Των νεφών
Στο ηλιοβασίλεμα
Ποτέ δεν έκλαψες
Τ’ αληθινά σου δάκρυα
Έκλαιγες πάντοτε
Τα πράγματα και τα πράγματα
Και είσαι πάντα η ίδια
Ένα όνειρο που δεν περνά
Για μια καρδιά που σε καταλαβαίνει
Ορμή σου είναι η αιωνιότητα
Μα γεύεσαι τη γη
Λείπεις απ’ τη γιορτή του ουρανού
Δεν ξέρω γιατί
Κοιμάσαι τώρα
Κι έρχονται οι μέρες
Θες να ξεχάσεις
Κι οι μέρες θυμούνται
Τις ώρες σου
Την αγαθότητά σου
J'AI AIMÉ TON SOURIRE
J'ai toujours aimé ton sourire
L'heure du printemps a sonné dans mon cœur
Pour toujours
Avec ton sourire
Et j'ai passé mes mains sur ton cœur
Pour trouver ton âme
Mais ton âme était ton sourire
Pourquoi tes yeux reflètent la tendresse
De la terre?
Ton regard épouse les eaux de la terre
Pour l'homme qui abandonne la mer
Ton regard c'est un fruit savoureux
Je t'appelle du nom de 1 'enfant de mes yeux
Avec la moue des enfants de la terre tu réponds
Ô la moins belle des filles ru as été naguère
La plus belle des filles de la terre
Tu n'es pas ma mie mon âme
Cette fille c'est ma mie cette âme
ΑΓΑΠΗΣΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ
Πάντοτε αγαπούσα το χαμόγελό σου
Της άνοιξης η ώρα στην καρδιά μου ήχησε
Για πάντα
Με το χαμόγελό σου
Κι έβαλα τα χέρια μου πάνω στην καρδιά σου
Για να βρω την ψυχή σου
Μα η ψυχή σου ήταν το χαμόγελό σου
Γιατί τα μάτια σου αντανακλούν την τρυφερότητα
Της γης;
Το βλέμμα σου παντρεύεται τα νερά της γης
Για τον άντρα που εγκαταλείπει τη θάλασσα
Το βλέμμα σου είναι ένας νόστιμος καρπός
Σε καλώ με το όνομα του παιδιού των ματιών μου
Με το μορφασμό των παιδιών της γης απαντάς
Ω το λιγότερο όμορφο κορίτσι ήσουνα κάποτε
Το πιο όμορφο απ’ τα κορίτσια της γης
Δεν είσαι η αγαπημένη μου ψυχή μου
Αυτό το κορίτσι είναι η αγαπημένη μου, αυτή η ψυχή
BLANCHE QUE MON ÂME
Blanche
Peut-être plus blanche que mon âme
Ton âme aime
L'or
Folle
Folle puisque dans ton sourire
Tes yeux ont pris les brides
De mes cheveux
L'air
L'air est limpide ici
Les eaux manquent
On bat des ailes l'éclair
ΛΕΥΚΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
Λευκή
Ίσως λευκότερη από την ψυχή μου
Η ψυχή σου αγαπά
Το χρυσάφι
Τρελή
Τρελή επειδή στο χαμόγελό σου
Τα μάτια σου έχουν πάρει τα χαλινάρια
Των μαλλιών μου
Ο αέρας
Ο αέρας είναι διαφανής εδώ
Τα νερά λείπουν
Πάλλει φτερά η αστραπή
Ιταλικά ποιήματα (Poesie italiane)
MALINCONIA I
Malinconia
ozio
poesia
Vagabondaggio
Fantasia
e tristezza
e ancora poesia
L'ancora poesia
è sempre quella:
come l'aria che spira
e la fuggitiva poesia
ama il clima del sogno
l'azzurro cielo
ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ Ι
Μελαγχολία
απραξία
ποίηση
Περιπλάνηση
Φαντασία
και θλίψη
κι επιπλέον ποίηση
Η επιπλέον ποίηση
είναι πάντα τέτοια:
σαν τον αέρα που φυσά
και η ποίηση που διαφεύγει
αγαπά την ατμόσφαιρα των ονείρων
τον γαλάζιο ουρανό
MALINCONIA II
Vorace
Lo sguardo
E avido innanzi tempo
Incontra la malinconia
Sulla sua strada
Ed esula con lei
Se non ha forza
ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΙΙ
Αδηφάγο
Το βλέμμα
Και πρώιμα άπληστο
Συναντά τη μελαγχολία
Στο δρόμο του
Και εξορίζεται μαζί της
Αν δεν έχει δύναμη
BRIVIDI
Non so da dove
sotto, sul cortile
una goccia continuamente cade
La notte senza luna
ferma le ombre
sulla casa di calce
che si erge di fronte alla mia casa;
un lenzuolo solo
ad ora ad ora si distende
scosso da un vento ignoto
Ma il lenzuolo è pure un'ombra
Come un'allucinazione
un essere che vive mi distrae;
un gatto che, senza rumore
sui tetti si muove
A poco a poco ritorno a me
e ricordo, ed ascolto di nuovo
la goccia che, non so da dove
sotto, sul cortile
continuamente cade
ΡΙΓΗ
Δεν ξέρω από πού
κάτω, στην αυλή
μια στάλα συνεχώς πέφτει
Η νύχτα δίχως φεγγάρι
σταματά τις σκιές
στο ασβεστωμένο σπίτι
που στέκει μπροστά στο σπίτι μου∙
ένα σεντόνι μόνο
μέχρι τώρα μέχρι τώρα απλώνεται
κλονισμένο από έναν άγνωστο άνεμο
Μα το σεντόνι είναι επίσης μια σκιά.
Σαν μια ψευδαίσθηση
ένα ζωντανό πλάσμα μου αποσπά την προσοχή:
μια γάτα που χωρίς θόρυβο
στις στέγες κινείται
Λίγο-λίγο επιστρέφω στον εαυτό μου
και θυμάμαι, και ακούω ξανά
τη στάλα που, δεν ξέρω από πού
κάτω, στην αυλή
συνεχώς πέφτει
ODIO E AMO
Odio e amo
la vita che non vivo
vita che si estingue
senza fiamma
Odio la ragione
che comprende
ogni sfacelo
odio la sensazione
che afferra
la perdita dei giorni...
... ma giovane sono
ed amo il morire delle illusioni:
finiscono come i tramonti
lasciando nell'oro nei cielli!
ΜΙΣΩ ΚΑΙ ΑΓΑΠΩ
Μισώ και αγαπώ
τη ζωή που δεν ζω
ζωή που σβήνει
χωρίς φλόγα
Μισώ τη λογική
που κατανοεί
κάθε ερείπωση
Μισώ την αίσθηση
που συλλαμβάνει
την απώλεια των ημερών...
...αλλά είμαι νέος
και μου αρέσει ο θάνατος των ψευδαισθήσεων:
τελειώνουν όπως τα ηλιοβασιλέματα
αφήνοντας στα χρυσά τους ουρανούς!
IL MARE
Il mare distrae gli amori
verso la donna;
elude l'ansia
e la malinconia della carne,
e infonde languore
alle aspirazioni turchine
Il mare è un cielo capovolto
-miracolo troppo vicino allo sguardo-
dove eternamente fioriscono le onde
e mancano le stelle
Il mare -solitaria poesia-
conduce all'io
i sospiri dell'io
attraverso lo spazio
Η ΘΑΛΑΣΣΑ
Η θάλασσα περισπά τους έρωτες
προς τη γυναίκα∙
αποφεύγει το άγχος
και τη μελαγχολία της σάρκας,
και ενσταλάζει χαύνωση
στις τυρκουάζ προσδοκίες
Η θάλασσα είναι ένας ανεστραμμένος ουρανός
-θαύμα πολύ κοντά στο μάτι-
όπου τα κύματα θάλλουν αιώνια
και λείπουν τ’ αστέρια
Η θάλασσα -ποίηση μοναχική-
φέρνει στο εγώ
τους στεναγμούς του εγώ
μέσα από το διάστημα
No comments:
Post a Comment